ODWRÓCENIE SIĘ OD MARTWYCH UCZYNKÓW

 “Dlatego pominąwszy początki nauczania o Chrystusie, zwrόćmy się ku rzeczom wyższym, nie powracając ponownie do podstaw nauki o odwrόceniu się od martwych uczynkόw ị o wierze w Boga, nauki o obmywanich (chrztach), o wkładaniu rąk, o zmartwychwstaniu ị o sądzie wiecznym” (Heb.6/1-2).

Pierwszą z wymienionych podstaw nauki o Chrystusie jest nauka o odwrόceniu się od martwych uczynkόw.

 MARTWE UCZYNKI TO NASZE WŁASNE, RELIGIJNE USIŁOWANIA PRZYPODOBANIA SIĘ BOGU BEZ UDZIAŁU DUCHA ŚWIĘTEGO.

 Konsekwencją oddania naszego życia Chrystusowi powinno być upamiętanie się, a więc porzucenie ufności w nasze własne dobre uczynki, a zaufanie w ukończone dzieło Chrystusa, ktόre On wykonał za nas i dla nas. Upamiętanie się sprawia, że zdaję sobie sprawę, że przez żadne swoje uczynki nie mogę być zbawiony, ani usprawiedliwiony przed Bogiem – tego za nas dokonał Jezus, by nas zbawić i usprawiedliwić przed Bogiem, poniόsł karę w naszym zastępstwie za nasze grzechy, by dać nam za darmo życie wieczne i usprawiedliwienie z łaski.

 I nie tylko to, ale dał nam rόwnież możliwość śmierci razem z Nim na krzyżu, gdzie nasz stary człowiek, czyli nasze własne “ja” może być ukrzyżowane i uśmiercone, jeżeli zgodzimy się na to.

Właśnie nasze stare, religijne “ja” jest głόwnym źrόdłem martwych uczynkόw, kiedy my, bez porozumienia z Duchem Świętym decydujemy o tym jak przypodobać się Bogu, jakie ofiary Jemu złożyć i jakich uczynkόw dokonać dla Niego.

 To, co do nas należy to spełniać uczynki godne upamiętania (Dz.Ap.26/20) i odwrόcić się od spełniania martwych uczynkόw. Bez upamiętania się (czyli radykalnej zmiany sposobu naszego myślenia) nie ma odpuszczenia grzechόw (Łuk.24/47).

 To właśnie Duch Święty we wspόłpracy z człowiekiem umożliwia mu odwrόcenie się od martwych uczynkόw. Jeśli tracimy kontakt z Duchem Bożym nasz fundament (podstawy nauki o Chrystusie) zaczyna słabnąć i coraz częściej uczynki, ktόre spełniamy stają się rutynową religią ị są martwe dla  Boga. Przejawem tego jest wywyższanie samego siebie, krytyka innych chrześcijan i denominacji ị brak prawdziwego pokoju i radości, ktόre może dać jedynie Duch Święty.

Przykładem martwych religijnych uczynkόw jest faryzeusz z Ew.Łuk.18/9-14.

Pomimo, że faryzeusz pościł 2 razy w tygodniu i dawał zgodnie z Prawem Mojżeszowym dziesięcinę z całego swojego dorobku, Bόg go nie usprawiedliwił, bo były to martwe uczynki przed Nim. Dlaczego? Bo faryzeusz zepchnął Boga z tronu sędziowskiego i sam osądził celnika. Nie spojrzał na grzesznika oczami miłującego Boga, ktόry go stworzył i przyjął jego modlitwę, ale stał się sędzią swojego bliźniego, ktόry właśnie się upamiętał przed Bogiem! To spowodowało, że składane dziesięciny i posty nie zostały przyjęte przez Boga, bo brak było w nich upamiętania i miłosierdzia dla bliźniego.

 Dlatego ofiary złożone nawet według litery Pisma Świętego stają się martwymi, religijnymi uczynkami, od ktόrych musimy się odwrόcić, a zwrόcić się do żywego, miłującego Boga i do Jego Ducha, by nas prowadził do większego i bliższego poznania Chrystusa, ktόry nas stworzył, byśmy jako Jego nowe dzieło chodzili w dobrych uczynkach (Ef.2/10).

 Oprόcz braku upamiętania się, charakterystyczną cechą martwych uczynkόw jest pełnienie ich po to aby inni ludzie to widzieli. Rozdział 23 Ew.Mateusza roi się od opisu ludzi spełniających martwe uczynki.

“A wszystkie swoje uczynki pełnią, bo chcą, aby ich ludzie widzieli…” (Mat.23/5) – w jaki sposόb Pan Jezus odnosił się do takich ludzi? Czy tłumaczył ich, że są słabi w wierze, że trzeba do nich odnosić się z miłością i pokorą, że mają inne zrozumienie jak to dziś się popularnie głosi? Oto niektόre ze słόw Mistrza z Nazaretu jakie wypowiedział w stosunku do spełniających martwe uczynki:

“obłudnicy”, “ślepi przewodnicy”, “głupi ị ślepi” “groby pobielane”, “Węże! plemię żmijowe”.

Są to ostre słowa, prawda? Inaczej dzisiaj traktuje się takich ludzi – często zaprasza się ich do głoszenia słowa, albo do nauczania w szkole biblijnej, zamiast potraktować ich tak, jak to zrobił Jezus!

 “Biada wam, uczeni w Piśmie ị faryzeusze, że oczyszczacie z zewnątrz kielich ị misę, wewnątrz zaś są one pełne łupiestwa ị pożądliwości”(Mat.23/25) – chodzi tu o dbanie o religijny wygląd zewnętrzny (wydłużanie frędzli u szat, szpecenie twarzy podczas postu, pozorowanie długich modlitw by pożreć domy wdόw, itp) – proszę zapoznać się z opracowaniem “Jak rozpoznać, ktόre uczynki są z zakonu (litery), a ktόre z wiary (Ducha)”.

Martwe uczynki ị cnoty religijnych obłudnikόw opisane w rozdz.23 Ew.Mateusza są dla Boga jak szata splugawiona (Iz.64/6), ktόrą człowiek potrząsa przed Bogiem mόwiąc “patrz, co ja dla Ciebie zrobiłem”, gdy tymczasem to są brudne splugawione ị martwe uczynki, o wykonawcach ktόrych w tak ostry sposόb wyraził się Jezus.

 Wolą ị celem Bożym jest abyśmy stali się uczestnikami Boskiej natury (II Piotra 1/3-4) poprzez bliższe poznanie Chrystusa, co spowoduje, że odwrόcimy się od martwych uczynkόw do żywych, kierowanych przez Ducha Bożego uczynkόw.

Dlatego tak ważne jest praktykowanie ị utrwalanie podstaw nauki o Chrystusie, poczynając od pierwszej nauki, czyli nauko o odwrόceniu się od martwych uczynkόw.

 Następną cechą martwych uczynkόw jest to, że są spełniane one ludzką mocą i są ograniczone ludzkimi możliwościami. Dlatego kiedy Chrystus przyszedł w mocy Ducha, wyganiając demony, uzdrawiając ị czyniąc cuda, wywołało to gorący sprzeciw ludzi spełniających martwe uczynki, ponieważ nie byli oni w stanie spełniać uczynkόw takich, jakich dokonywał Syn Boży, co odkryło ich niemoc duchową, obłudę, chciwość i wiele innych brzydkich cech.

 “Jego bowiem dziełem jesteśmy stworzeni w Jezusie Chrystusie do dobrych uczynkόw, do ktόrych przeznaczył nas Bόg, abyśmy w nich chodzili” (Ef.2/10). Jeżeli Chrystus nas prowadzi, to przyjdzie czas, że będziemy rόwnież pełnić uczynki, jakie On pełnił, bo przecież jest to obietnica Boża, a Bόg dotrzymuje Swego Słowa. Ludzie chodzący w Duchu Bożym i spełniający uczynki jakie pełnił Syn Boży, potrafią zmienić oblicze miast ị państw, zgasić moc ognia, uniknąć ostrza miecza, podźwignąć się z niemocy (Heb.11/34), gdy tymczasem pełniący martwe uczynki potrafią tylko krytykować ị zwalczać tych, w ktόrych mieszka Chrystus. Jak ktoś mądrze powiedział: faryzeusze wczoraj, dziś i na wieki tacy sami.

 Kolosan 2/18-23 jest następnym fragmentem Słowa Bożego podającego przykłady martwych uczynkόw. Tak jak ị w Ew.Mat. rozdz.23 jest tu mowa o pełnieniu uczynkόw z zakonu, ktόre w żadnym stopniu nie usprawiedliwią nas przed Bogiem (Rzym.3/20), jak rόwnież uczynkόw pełnionych z przykazań ị nauk ludzkich (werset 22), ktόre mają pozόr mądrości, ale są bezużyteczne w opanowaniu zmysłόw i ciała. Sposobem wyjścia z martwych uczynkόw podanym w liście do Kolosan jest trzymanie się Głowy, czyli Chrystusa, ktόry daje jako pożywienie Swoje Słowo ị spaja nas (Jego Kościόł) miłością Swojego Ducha.

 A więc powinniśmy trzymać się indywidualnie Chrystusa, aby wzrastać w poznawaniu Go, jak rόwnież powinniśmy znajdować się w Jego zdrowym Kościele, odżywianym Jego Słowem i spajanym miłością Jego Ducha, aby rosnąć wzrostem Bożym (Kol.2/19). Wόwczas nie będziemy pełnić martwych uczynkόw, a Bόg będzie miał upodobanie w nas.

 W JAKI SPOSÓB UNIKNĄĆ SPEŁNIANIA MARTWYCH UCZYNKÓW?

 Zwrόćmy uwagę na kilka wskazόwek, ktόre daje nam Pismo Święte w odniesieniu do uniknięcia spełniania martwych uczynkόw.

 1)     Upamiętanie się, jest to zmiana sposobu naszego myślenia, i to zmiana radykalna! Do upamiętania wezwał Jan Chrzciciel (Mar.3/2), Jezus (Mat.4/17) i apostołowie (Dz.Ap.2/38). Wszyscy oni jak widzimy na początku wzywali do upamiętania w większości ludzi, ktόrzy wierzyli w Boga! Dlatego istotne jest to, byśmy wszyscy zadali sobie istotne pytanie: CZY UWIERZYŁEM W BOGA TAK, JAK PISMA MÓWIĄ? Czy konsekwencją mego uwierzenia w żywego Boga było upamiętanie i odwrόcenie się od martwych, religijnych uczynkόw? Automatycznym skutkiem upamiętania się jest świadomość odpuszczenia wszystkich grzechόw (Łuk.24/47) i nowe myśli w stosunku do Boga, innych ludzi ị własnego życia.

 2)     Dostęp do Słowa Bożego i do Ducha Świętego powoduje, że możemy nie tylko utrzymać, ale ị pogłębiać poznanie Boga ị Pana naszego Jezusa Chrystusa (II Piotra 1/2), ktόry wόwczas na pewno nie pozwoli, byśmy byli bezczynni i bezużyteczni w Jego Krόlestwie, albo byśmy spełniali martwe uczynki. Istotną rzeczą jest to, byśmy zdali sobie sprawę, że samo Słowo Boże nie wystarcza, by uniknąć spełniania martwych uczynkόw – Żydzi za czasόw Jezusa nie tylko znali literę Pisma Bożego, ale nawet uwierzyli w Jezusa (Jana 8/31) a pomimo to kierował nimi diabeł (Jana 8/44). Albo całym sercem za Jezusem ị rezygnacja z religijnych usiłowań przypodobania się Bogu, albo życie pełne trosk, problemόw i martwych, religijnych uczynkόw. Słowo Boże jest jednym z elementόw niezbędnych do odwrόcenia się od martwych uczynkόw, ale bez Ducha Świętego Słowo to staje się literą, ktόra zabija. Pismo Święte było pisane pod natchnieniem Ducha Św. ị tak samo czytane, czy głoszone powinno być pod natchnieniem Ducha Chrystusowego. Jeżeli zabraknie Ducha Św. to martwe uczynki są nieuniknione, jeżeli natomiast nie odżywiamy się codziennie Słowem Bożym, to co ma nam objawiać Duch Boży? Tak więc Słowo Boże ị Duch Św. razem są naszym zabezpieczeniem przed martwymi uczynkami.

 3)     Właściwy wzrost duchowy, jest wtedy zapewniony, kiedy – jak to wyżej już powiedziano –

trzymamy się naszej Głowy, czyli Chrystusa ị znajdujemy się w żywym, kierowanym przez Ducha Św. kościele, gdzie znajduje się 5 służb (Ef.4/11) ị 9 darόw Ducha (I Kor.12/8-10).

Nie musi to być kościόł doskonały – jak widzimy u Koryntian nie wszystko było dobrze, ale to nie stanęło na przeszkodzie, by operowało w tym kościele 9 darόw ị 5 służb ustanowionych przez Boga. Natomiast najostrzejszy list apostolski został skierowany do Galacjan, kościoła, ktόry uważał siebie za stojący na dobrym poziomie, bo spełniający uczynki zakonu, a więc martwe uczynki, bo wykonywane cieleśnie, a nie z Ducha (Gal.3/2-5).

Jeżeli jesteśmy w kościele, ktόry doskonale rozumie przekleństwo wynikające z uczynkόw zakonu (Gal.3/10) oraz potrzebę ciągle wzrastającej wiary ị poznawania Pana ị Zbawiciela naszego Chrystusa, to nie musimy obawiać się o to, że będziemy spełniać martwe uczynki.

 Dużą pomocą przy odwrόceniu się od martwych uczynkόw jest rόwnież nasze wspόlne ukrzyżowanie  z Chrystusem na krzyżu ị powstanie wraz z Nim do nowego życia (rozdz.6 listu do Rzymian),  czy życie pod łaską Bożą, ale są to osobne obszerne tematy.

 Opracował Roman Ciereszko 20 Stycznia 2001