KLADZENIE RAK, NA TLE OBIETNIC BOZYCH

KŁADZENIE RĄK NA TLE OBIETNIC BOŻYCH

W różnych kręgach chrześcijańskich spotkać można różnorodne pojęcia na temat kładzenia rąk. Często są to utarte pojęcia przyjęte bez zbadania Pisma Świętego і nie mające pokrycia w Biblii. Pojęcia te czynią wiele szkody w ciele Jezusa Chrystusa.

Omówieniem tego zagadnienia zajmniemy się w oparciu o całość nauki Pana Jezusa і apostołów. Warto przypomnieć, że nauka ta zawarta jest w Nowym Testamencie, który jest DOBRĄ NOWINĄ. Nauka o kładzeniu rąk jest czwartą z podstawowych nauk chrześcijańskich, które zostały wymienione w Liście do Hebrajczyków 6/1-2.

Większość błędnych pojęć wynika z błędnej interpretacji jednego zdania z Pisma Świętego tj: 1 List do Tymoteusza 5/22;

Rąk na nikogo pochopnie nie  wkładaj, nie bądź też uczestnikiem cudzych grzechów; siebie samego czystym  zachowaj.

Wnikając w polską budowę tego zdania, widać trzy odrębne myśli skupione w jednym zdaniu, a oddzielone tylko przecinkiem. Te trzy myśli to:

  1. rąk na nikogo nie wkładaj.
  2. nie bądź też uczestnikiem cudzych grzechów.
  3. siebie czystym zachowaj.

Te trzy myśli nie mają na siebie bezpośredniego wpływu, bo gdyby miały, to byłaby budowa zdania złożonego połączona spójnikami, wskazującymi wyraźnie zależność jednego od drugiego,np:

  Rąk na nikogo pochopnie nie wkładaj by nie być uczestnikiem cudzych grzechów, aby siebie samego czystym zachować.

Skoro nie ma w zdaniu złożonym spójników łączących myśli, wynika, że są to myśli niezależne, mające ze sobą zależność pośrednią.

1.KŁADZENIE RĄK W STARYM TESTAMENCIE.

1.  Powoływanie na stanowisko np: powołanie Jozuego na wodza                                  (4 Ks. Moj. 27/18-23).

2.  Duchowe zespolenie, gdy Mojżesz położył ręce na Jozuego                                     (4 Ks. Moj. 27/20 і 5 Ks. Moj.34/9).

3.  Obrazowe przeniesienia grzechów ludzi na niewinną ofiarę. Kapłan kładł ręce na głowę zwierzęcia przeznaczonego na ofiarę (3 Ks.Moj. 1/4; 3/2; 4/15 і 16/21). Przedstawiało to przeniesienie grzechów ludzi na niewinną ofiarę, którą w przyszłości  miał być sam Jezus Chrystus jako Baranek Boży (Hebrajczyków 10/11 і 12).

2.KŁADZENIE RĄK W NOWYM TESTAMENCIE.

Analiza działalności Jezusa z uwzględnieniem wkładania przez Niego rąk.

Po najdłuższym kazaniu Jezusa na górze, przyszedł do niego trędowaty by go oczyścił. Jezus wówczas uzdrowił go dotykając go ręką, (Ewg.Mat.8/3)

 I wyciągnąwszy rękę, dotknął się go, mówiąc: Chcę, bądź oczyszczony!

Przy uzdrowieniu teściowej Piotra również posłużył się Jezus rękoma. Ewg. Mat.8/15 і Ewg. Marka.1/31 :

  I dotknął się ręki jej і ustąpiła gorączka; ona zaś wstała i  posługiwała mu.

Pewnego dnia gdy Jezus był pośród ludzi przyszedł do niego przełożony synagogi prosząc go by użył swych rąk do wskrzeszenia jego córki. Interesującym jest fakt iż religijna osoba, jaką był przełożony synagogi, wierzył w swej desperacji, że przez położenie rąk, Jezus może wzbudzić nawet z umarłych. Ewg. Mat.9/18:

   Gdy to do nich mówił, oto pewien przełożony przyszedł, złożył mu pokłon і rzekł: Córka moja dopiero co skonała, lecz pójdź, połóż na nią swą rękę, a ożyje.

Podczas procesu zmartwychwstania córki Jaira przełożonego synagogi, Jezus posłużył się rękoma. Ewg.Mat.9/24; Ewg. Marka 5/23 і 5/40-41:

Odejdźcie, bo nie umarła dziewczynka, lecz śpi. I naśmiewali się z niego.

A gdy wygnano tłum, wszedł і ujął ją za rękę, i wstała dziewczynka.

Gdy Jezus błogosławił dzieciom to wkładał na nich swoje ręce. Ewg.Mat.19/13-15 Mar.10/13-16 і Łuk.18/15-17:

   Wtedy mu przyniesiono dzieci, aby włożył na nie ręce і modlił się; ale uczniowie gromili ich. Lecz Jezus rzekł: Zostawcie dzieci w spokoju і nie zabraniajcie im przychodzić do mnie; albowiem do takich należy Królestwo Niebios.                          I włożył na nie ręce, po czym odszedł stamtąd.

Jezus również w swoich rodzinnych stronach wkładał na chorych ręce і uzdrawiał Ewg.Marka 6/2: A gdy nastał sabat,zaczął nauczać w synagodze, a wielu słuchaczy zdumiewało się і mówiło: Skądże to ma? I co to za mądrość, która jest mu dana? I te cuda, których dokonują jego ręce?

Ewg.Marka 6/5: I nie mógł tam dokonać żadnego cudu,tylko niektórych chorych uzdrowił, wkładając na nich ręce.

Interesujący jest proces uzdrowienia ślepego przez Jezusa w którym to Jezus nie tylko używa rąk, ale pluje mu w oczy, a czyni to na osobności. Ewg.Mar.8/22-25:

 I przyprowadzili do niego ślepego, і prosili go, aby się go dotknął. A on wziął ślepego za rękę, wyprowadził go poza wieś, plunął w  jego oczy, włożył nań ręce і zapytał go: Czy widzisz coś? A ten, przejrzawszy,rzekł: Spostrzegam ludzi, a gdy chodzą wyglądają mi jak drzewa. A potem znowu położył ręce na jego oczy, a on przejrzał і został uzdrowiony; і widział wszystko wyraźnie.

Jezus stosował nakładanie rąk przy uzdrawianiu, gdy komuś błogosławił, gdy modlił się.

 

Wkładanie rąk przez Apostołów.

 

Po  wniebowstąpieniu Jezusa, jego miejsce na ziemi zajmuje Duch Święty. W początkowej fazie przejawów Ducha Świętego apostołowie określają to jako: wyciągnięta ręka Boża. Dz.Ap.4/30: Gdy Ty wyciągasz rękę, aby uzdrawiać і aby się działy znaki і cuda przez imię świętego Syna twego, Jezusa. A gdy skończyli modlitwę, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, і napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, і głosili z odwagą Słowo Boże.

Po początkowej fazie pracy Duch Świętego, zauważyć można że i sami apostołowie nakładają ręce we współpracy z Duchem. Nastąpiło to dopiero po napełnieniu ich Duchem Świętym. Dzieje Apostolskie 5/12: A przez ręce apostołów działo się wśród ludu wiele znaków і cudów. I zgromadzali się wszyscy jednomyślnie w przedsionku Salomonowym.

Apostołowie powołując diakonów do służby w kościele, modląc się za nich wkładają na nich ręce. Dz. Ap.6/6: Tych stawili przed apostołami, którzy pomodlili się і włożyli na nich ręce.

Wielu wierzących, którzy byli ochrzczeni w wodzie, otrzymywało dopiero chrzest w Duchu Świętym, gdy apostołowie wkładali na nich ręce.Tak działo się w Samarii, gdzie Piotr і Jan wkładali na nich ręce і w Efezie, gdy ręce wkładał Paweł Dz.Ap.8/17-19: Wtedy wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego. A gdy Szymon spostrzegł, że Duch bywa udzielany przez wkładanie rąk apostołów, przyniósł im pieniądze і powiedział: Dajcie і mni tę moc, aby ten, na kogo ręce włożę, otrzymał Ducha Świętego.

Dz.Ap.19/6: A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty і mówili językami, і prorokowali.

W początkach budowy kościoła, Jezus bezpośrednio ingerował nakazując kłaść ręce. Taki rozkaz w widzeniu otrzymał Ananiasz, by włożył ręce na Saula (Pawła), by został uleczony, przejrzał і aby był napełniony Duchem Świętym. Dz.Ap.9/17:  I poszedł Ananiasz, і włożył na niego ręce і rzekł: Bracie Saulu, Pan Jezus, który ci się ukazał w drodze, jaką szedłeś, posłał mnie, abyś przejrzał і został napełniony Duchem Świętym.

Gdy Saul, wkrótce po spotkaniu się z Panem przebywał w Damaszku, otrzymał on widzenie od Pana iż przyjdzie Ananiasz і włoży na niego ręce. Dz.Ap.9/12: I ujrzał w widzeniu męża, imieniem Ananiasz, jak wszedł і ręce na niego włożył, aby przejrzał.

Gdy Pan nakazał poprzez Ducha, w zborze w Antiochii, by Barnaba і Saul poszli wykonać nowe zadanie, pozostali wyprawili ich і w duchowym zespoleniu nakładając na nich ręce. Dz.Ap.13/1: W Antiochii, w tamtejszym zborze byli prorokami і nauczycielami: Barnaba і Symeon, Lucjusz,Manaen і Saul. A gdy oni odprawiali służbę Pańską і pościli, rzekł Duch Święty: odłączcie mi Barbabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem. Wtedy, po odprawieniu postów і modlitw, nałożyli na nich ręce і wyprawili ich.

W dalszej działalności Pawła widać wyraźnie, jak Duch Św. współdziałał z Pawłem przy nakładaniu rąk. Dz.Ap.19/6: A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Św.і mówili językami і prorokowali.

Dz.Ap.19/11: Niezwykłe też cuda czynił Bóg przez ręce Pawła,

Dz.Ap.28/8: I zdarzyło się, że ojciec Publiusza leżał w gorączce і chorował na czerwonkę; Paweł przyszedł do niego і modlił się, a włożywszy na niego ręce, uzdrowił go.

Z listu Pawła do Tymoteusza dowiadujemy się, że Tymoteusz otrzymał dar Ducha Św. poprzez włożenie rąk. Tym.4/14: Nie zaniedbuj daru łaski, który masz, a który został ci udzielony na podstawie prorockiego orzeczenia przez włożenie rąk starszych.

2Tym.1/6: Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił na nowo dar łaski Bożej, którego udzieliłem ci przez włożenie rąk moich.

3.KŁADZENIE RĄK W ŚWIETLE OBIETNIC BOŻYCH.

Niektóre obietnice Boże odgrywają istotna rolę w odniesieniu do sytuacji  kładzenia rąk. Musimy dobrze się umocnić w słowach prawdy, że jesteśmy dziećmi obietnicy: Gal.3/29 і 4/28, і że wszystkie obietnice Boże należą do nas, którzy jesteśmy w Chrystusie: Gal.3/22, 2Kor.1/20, Rzym.8/1-2,Ef.3/6.

Jezus w Ewg. Łuk.10/19-20 powiedział:

  Oto dałem wam moc, abyście deptali po wężach і skorpionach і po wszelkiej potędze nieprzyjacielskiej ,a nic wam nie zaszkodzi. Wszakże nie z tego się radujcie, iż duchy są wam podległe, radujcie się raczej z tego, iż imiona wasze w niebie są zapisane.

Duch Święty góruje nad wszelkimi duchami і podległe są mu wszystkie duchy. Gdy Jezus wyganiał z ludzi demony czynił to poprzez Ducha Świętego. Ewg. Mat.12/28:Jeśli ja wyganiam demony Duchem Bożym, tedy nadeszło do was Królestwo Boże.

Ewg. Mk.1/27 I zdumiewali się wszyscy, tak iż pytali się nawzajem: Co to jest? Nowa nauka głoszona z mocą!  Nawet duchom rozkazuje і są mu posłuszne.

Jezus wyganiając z ludzi demony, duchy nieczyste, nie przejawiał strachu, gdyż  mocno osadzony był w Duch Św., który nie jest bojaźliwy, ale zwycięski. W rezultacie demony drżały przed nim. Takie same obietnice w jakich chodził Jezus pozostawił On dla nas, gdy powiedział:

  Ewg.Jana 14/11- Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto wierzy we mnie, ten także dokonywać będzie uczynków, które ja czynię і większe nad te czynić będzie; bo ja idę do Ojca. I o cokolwiek prosić będziecie w imieniu moim, to uczynię, aby Ojciec był uwielbiony w Synu 

Na skutek nie przebywania zawsze w Duchu Św., powstaje w nas brak supernaturalnej miłości Bożej, która by umocniła nas w wierze і w mocy Królestwa Niebieskiego. Dlatego dobrze jest nauczyć się  nawet na pamięć, co przekazali nam apostołowie wiary: Paweł і Jan:

2 Tym.1/7: Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy і miłości, і powściągliwości.

1Jan 4/4: Wy z Boga jesteście, dzieci, i wy ich zwyciężyliście swiat, gdyż Ten, który jest w was, większy jest niż ten, który jest na świecie.

Skutkiem braku znajomości powyższego Słowa Bożego,wielu chrześcijan obawia się nakładać ręce, ponieważ boją się, iż demony mogą wejść w nich, lub ich poranić.Taka skrajna sytuacja może zaistnieć tylko wtedy, gdy ktoś nie jest nowonarodzonym chrześcijaninem albo nie ma społeczności z Chrystusem Panem. My natomiast rozważamy sytuację chrześcijanina, który jest zbawiony і chodzi w tym zbawieniu.Często z braku małej dojrzałości chrześcijańskiej cytuje się miejsca z Pisma Św. z użyciem niewłaściwej interpretacji. W wyniku tego wprowadza się elementy strachu zamiast wiary. Takim powszechnie przytaczanym cytatem jest Ewg.Mat.7/22:

   W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w іmieniu twoim і nie wypędzaliśmy demonów, і w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: NIGDYwas nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie.

Istotnym jest pamiętać o tym, że w tym przypadku Jezus w słowach “…nigdy was nie znałem” mówi o tych, którzy nigdy nie byli nowonarodzonymi chrześcijaninami і nie mieli społeczności z nim oraz czynili bezprawie.

 

3.PRZYKAZANIE PAŃSKIE,KTÓRE JEST ROZKAZEM.

 

Zanim Jezus został zabrany do nieba і zniknął  sprzed oczu uczniów, zostawił im następujące słowa, które były dla nich і są dla nas rozkazem: Ewg. Marka 16/15-18:      I rzekł im: Idąc na cały świat, głoście ewangelię wszelkiemu stworzeniu.                 Kto uwierzy і ochrzczony zostanie, będzie zbawiony ale kto nie uwierzy, będzie potępiony A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli. W  imieniu  moim  demony wyganiac beda, nowymi językami mówić będą, węże brać będą, a choćby coś trującego wypili, nie zaszkodzi. Na chorych ręce kłaść będą,a ci wyzdrowieją.

Są to jedne z ostatnich słów jakie Jezus wypowiedział, będąc jeszcze na ziemi. Słowa te są po dziś dzień dla nas rozkazem, określając nam co mamy czynić.

MAMY:

  1. IŚĆ GŁOSIĆ EWANGIELIĘ,
  2. WYGANIAĆ DEMONY,
  3. MÓWIĆ NOWYMI JĘZYKAMI,
  4. KłAŚĆ RĘCE NA CHORYCH.

 

Wszystkie te polecenia przyjęli apostołowie і gdy tylko Duch Św. im to ożywił zaraz też zaczeli tak postępować. Wiedzieli, że należy kłaść ręce, bo pamiętali że taki nakaz pozostawił im Pan. Przed nami dzisiaj położone zostają te same słowa, z których wynika że mamy rozkaz kłaść ręce na chorych. Naszym zadaniem jest być posłusznym do Slowu poszli і głosili ewangelię, a Pan potwierdzał ich słowa znakami.Ewg.Marka.16/20:

  Oni zaś poszli і wszędzie kazali і głosili ewangelię, a Pan im  pomagał і potwierdzał ich słowa znakami, które im towarzyszyły.

 

4.PODSTAWY WIARY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ

 

Pismo Św. uczy nas, iż nakładanie rąk jest elementem podstawowej nauki chrześcijańskiej. W liście Pawła do Hebrajczyków 6/1-2 są one wymienione:

 

  Dlatego pominąwszy początki nauki o Chrystusie, zwróćmy się ku rzeczom

  wyższym, nie powracając ponownie do podstaw nauki o odwróceniu się od

  martwych uczynków і o wierze w Boga, nauki o obmywaniach(chrztach),

  o wkładaniu rąk, o zmartwychwstaniu і o sądzie wiecznym.

 

Angielska Biblia Króla Jakuba, nazywa te zasady nauką podstawową, fundamentalną, a 6 jej elementów, nazywa doktrynami o: 

  1. odwróceniu się od martwych uczynków.
  2. wierze w Boga.
  3. chrztach (o obmywaniach).
  1. nakładaniu rąk.
  2. zmartwychwstaniu.
  3. sądzie wiecznym.

 

Jak widać nauka o nakładaniu rąk, jest jedną z podstawowych doktryn nauki o Chrystusie. Uświadomnienie sobie tego, jest bardzo ważne ponieważ nakładanie rąk przejawia się poprzez całą naukę Jezusa і apostołów tj.poprzez 4 ewangelie, dzieje і listy apostolskie.W rezultacie, nie można być naśladowcą Jezusa jeśli pomija się nakładanie rąk, jak rόwnież koliduje to  z wolą Ojca, ktόra obiawiła się nam w postawie і czynach Jego Syna.

 

Efezjan 5/17-Dlatego nie bądźcie nierozsądni, ale rozumiejcie,  jaka jest wola Pańska.

 

Wola Pańska została określona w tym samym liście do Efezjan 4/12-15:

  Aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała

 Chrystusowego. Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary і dorośniemy do

  wymiarów pełni Chrystusowej, Abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi і

  unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie і przez podstęp

  prowadzący na bezdroża błędu.  Lecz abyśmy, będąc szczerymi w miłości,

  wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa.

  

[POLSONG] [KIM JESTESMY] [SWIADECTWA] [PYTANIA] [INNE STRONY] [LISTY] [CZYTELNIA] [LITERATURA] [SYDNEY]